تاریخ ،سوگوار نسلی خواهد بود،
که از تبار تعصب وجهالت،
پای در عرصه ی حیات نهادند و طاعونی سخت،
اندیشه هایشان را به مسلخ نادانی کشاند،
تاریخ ،خواهد گریست
بر مرگ خرد،
در پشت دروازه های نادانی
ای آینده مبهم
مرا فرا خوانده ایی
از نشیب درد
که درد را،با من آشناییست، دیرینه
نمیخواهم ماندن،در سراب مذهب را
که بی ایمان بودن، بی دین
میتوان انسان بود وبه حکم بودن،،زندگی را معنای مهر آموخت ،مهرتان افزون
به آفتاب سلامی دوباره خواهم داد...