خدای آسمانی ها

میدانم،که تا آسمانی شدن راهی نیست

ونیک ،میدانم که راه آسمان باز است

میدانم آسمان را،در هایست ،به بیکران اجابت

ومرا گره هایست،نا گشوده

بغض هایست،فرو خورده

عقده ها یست،فرو خفته,

وحرفهایست،نا گفته

گر چه را ه آسمان ،بسوی دیدگانم باز است

مرا چشمانیست ،سخت بارانی  از عشق

که مرا با اشک ،پیوندیست دیرینه

مگر نه آنکه ،زلال اشک را راهیست بسوی ملکوت

ودل های شکسته را بهاییست به وسعت ،آبی آرام آسمان ها

خدایا!من مسافر وادی حیرتم

عمریست،،که مرا خوانده ایی،

دستم را گرفته ایی

مبادا رهایم کنی

خدایا !!!مرا بصیرتی بخش تا راه را بیابم،،من از انتهای شب گریزانم

مرا نیلوفرانه دریاب!!تا از مرداب وجود ،اندیشه ایی بر خیزد،برای رهایی ،برای گشودن،برای گشایش

مهربانم!بی مهربان نگاهت در ظلمت شب،

مرا روشنایی، به سوی رفتن نخواهد بود 

مرا صبوری بخش،تا با نیایش عشق،

معراج تواضع را ،به تماشا بنشینم 

من چله نشین وادی حیرتم

مرا به روشنا راهیست ،،بس دشوار