کاش زندگی را فرصت تمدید بودد

کاش،می شد زندگی را ساز کرد ،کاش میشد نغمه ایی آغاز کرد ،کاش میشد مهربانتر ساده زیست ،کاش میشد مثل یک پروانه زیست ،کاش زندگی را فرصت تمدید بود،    کاش اشک را قدرت امید بود ، کاش قصه های زندگی را رنگ وبوی غم نبود،کاش فصل های زندگی را رنگی از ماتم نبود ،کاش وقتی دل هوای گریه داشت ،دوست میآمد برایش  قصه داشت،کاش وقتی جمع می شد کاش هایم بی صدا ،پشت درهای اجابت از دعا،دوست می آمد با دلم پرواز می کرد ،قصه ایی تا به خدا ،آغاز میکرد ،کاش می شد آسمانی میشدیم از برای غصه ها ما مهربانی می شدیم،کاش چون تکه ابری مهربان ،می شدیم باران برای تشنگان،کاش کاش هایم میرسیدند تا بهشت ،دستی می آمد  به روی کاش هایم مینوشت تا خدا دیگر نمانده فاصله ،تو خدایی باش ودل را حوصله